งานเขียนที่นำทางไปสู่การครุ่นคิดถึง ความคิดฝัน ความว่างเปล่า ความหมายของชีวิต รวมถึงความรักในแง่มุมทางปรัชญา ในข้อเขียน 362 ชิ้นนี้ผสมผสานระหว่างการปลอบประโลมและเฆี่ยนตีความรู้สึกผู้อ่าน อีกทั้งตระเตรียมที่ว่างสำหรับการโต้ตอบโดยอิสระจากผู้ที่สัมผัสมัน บทบันทึกที่ว่าด้วยความเป็นไปของชีวิตในจำนวน 216 หน้า ทำหน้าที่เสมือนคู่สนทนาที่ถาโถมให้เราฉุกคิดและตรวจสอบภาวะภายใน บางท่อนบางตอนพูดถึงการใช้ชีวิตที่ดำเนินไปด้วยความรักและความผูกพัน หากทว่าสองสิ่งนี้อาจไม่ใช่สิ่งเดียวกัน เพราะความผูกพันคือรูป ความรักคือนาม ปัญหาของมนุษย์คือเรากลับเอา 'รูป' มาบดบัง 'นาม' ไว้เสมอ พูดอีกอย่างได้ว่า เราอาจใช้จ่ายความรักทุกวี่วันอย่างสุรุ่ยสุร่าย โดยที่เราผลิตมันจากความกลัวและความเหงาอย่างมีศิลปะของมนุษย์ผู้อ่อนแอ บางครั้ง...ด้วยเงื่อนไขของชีวิตหรืออุดมคติแห่งวัยเยาว์ก็ตามที่ทำให้เราใช้มันเพื่อปลอบประโลมอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เราออกตามหา รัฐพล เพชรบดี กวีที่ลุ่มหลงอยู่กับคำถามและเฝ้ามองความเป็นไปของชีวิตคู่ขนานไปกับความคิดทางปรัชญา เขาเดินทางผ่านหมอกควันที่รกเรื้อไปด้วยความเศร้าและความเจ็บปวด สู่ 'ทางสายนั้น' เพื่อกอบเก็บสิ่งที่หล่นร่วงระหว่างทางและนำมาถ่ายทอดด้วยบทกวีอย่างมีชั้นเชิง หากคุณเคว้งคว้างหรือพลัดหลงบนเส้นทางหนึ่งของถนนชีวิต หนังสือที่มีความหนาพอดีกับการอ่านที่ชื่อ ‘ทางสายนั้น' อาจทำให้คุณค้นพบเส้นทางที่ราบเรียบและสมดุล และนั่น...อาจเป็นไปได้ว่า คุณอาจพบตัวตนที่แท้จริงบนเส้นทางนี้.