บทกวีสมมติ -- ปาฏิหาริย์ -- ฉันมองดวงจันทร์ขึ้นในยามเช้า -- ฉันจุดไฟ -- ใบลาตาย -- นอกหน้าต่างเรือนจำ.

บทกวีหลายชิ้นของ มูบารัด สาและ อยู่ในสภาวะกึ่งจริงกึ่งฝัน ท่วงทำนองนี้มิได้เกิดจากจินตนาการในสภาวะของมนุษย์ซึ่งเคมี ในประสาทสั่งการปกติ แต่เป็นสภาวะอันไม่อาจควบคุมจากการต่อสู้ ห้ำหั่นกันระหว่างความปกติและไม่ปกติ ระหว่างความดีและความชั่ว ไหนจะต้องขัดขืนฤทธิ์ยามิให้ฟุ้งซ่านจนเห็นภาพหลอน ขณะเดียวกันต้องบีบรัดกลั่นความคิดเพื่อถ่ายทอดออกมา เป็นบทกวีเพื่อบำบัด ตัวเองในอีกทางหนึ่ง นอกจากยาที่ต้องกินในเวลาตามแพทย์จ่ายเพื่อประคับประคอง อาการจิตเภทแล้ว บทกวีก็ดูเหมือนจะเป็นยาอีกสำรับหนึ่งในการบำบัดอาการดังกล่าวนี้.